#سبک_زندگی_علما

#علامه_امینی (ره)

#توسل_به_ائمه (علیهم السلام)

علامه امینی (رحمه الله علیه):

* «از ویژگی‌های علامه امینی (رحمة‌الله‌علیه) صاحب کتاب الغدیر، عشق و ولای کامل او بود نسبت به آل محمد ‌(علیهم‌ السلام)، عشقی وصف ناشدنی که می‌توان گفت «الغدیر» نیز در اثر همین عشق نوشته شد. در مجالس با صدای بلند بر مصائب آل محمد (صلي‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم) ‌می‌گریست؛ به طوری که دیگران و به خصوص اهل منبر و نوحه‌خوانان تحت تأثیر گریه ایشان منقلب می‌شدند، گویا یکی از آل محمد در مجلس است و اگر گوینده مصیبت نام حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیهم) را می‌برد، آن‌گاه خون در رگ‌هایش متراکم شده و چونان کسی که ظلم بر ناموس او رفته، فریاد می‌زد و همراه اشک بی‌امان، از چشمانش شعله آتش بیرون می‌زد». [۱]
ایشان بارها به محضر امیرمؤمنان متوسل شده بودند و حاجت گرفته بودند.

* “آیت الله بهاء‌الدینی” نقل کرده‌اند مرحوم علامه موقعی به کتابی جهت نوشتن الغدیر نیاز پیدا کرده و به محضر امیرمؤمنان (علیه‌السلام) متوسل می‌شوند، ولی مدتی می‌گذرد خبری نمی‌شود. در آن حین روزی در حرم بوده‌اند. یک عرب بیابانی می‌آید، رو به ضریح کرده و با جسارت می‌گوید: یا علی! اگر مردی کار مرا انجام بده؛ و هفته بعد موقعی که علامه در حرم بوده، در همان نقطه برمی‌گردد و می‌گوید: یا علی! مردی، کارم انجام شد. علامه ناراحت می‌شوند که چه‌طور حاجت ایشان روا نمی‌شود. شب در عالم رؤیا حضرت را زیارت کرده، به ایشان می‌گویند: آخر آن‌ها بدوی هستند و طبق طفولیتشان با ایشان برخورد می‌کنیم، نباید آن‌ها را معطل کرد؛ اما شما که با ما آشنایی دارید، معطل هم بشوید از ارادت شما کاسته نمی‌شود. صبح فردا، پیر زنی کتابی را در دستمالی بسته محضر علامه می‌آورد، علامه مشاهده می‌کند که همان کتابی است که از حضرت خواسته بودند. [2]

*معاونت پژوهش مدرسه علمیه حضرت زینب کبری (سلام الله علیها) -یزد*

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

(1) ↑مختاری، رضا، سیمای فرزانگان، ص۱۸۳، دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۳۷۴، چاپ هشتم.

(2)↑حیدری کاشانی، حسین، سیری در آفاق (زندگی‌نامه آیت‌الله بهاء‌الدینی)، ص۲۴۵، انتشارات تهذیب، چاپ اول، ۱۳۸۱.